Przeprowadźmy eksperyment. Wyobraź sobie osobę siedzącą przed ekranem komputera. Ma do wykonania proste zadanie: dopasowanie porozrzucanych figur – widocznych po prawej stronie – do odpowiedniego otworu, widocznego po lewej. Przy pomocy podobnej zabawy uczy się niemowlęta podstawowych kształtów. Eksperyment będzie miał trzy wersje.

W pierwszej osoba badana po prostu patrzy nieruchomo na ekran i ocenia, czy figura pasuje do otworu. Ponieważ figury są ustawione w różnych pozycjach, aby wykonać zadanie, trzeba nimi obracać „w głowie”.

W drugiej wersji uczestnik badania ma nieco więcej swobody. Tym razem może albo obrócić klocek w wyobraźni, tak jak poprzednio, albo nacisnąć przycisk, który obróci go na ekranie, niczym w grze „­Tetris”.

Trzecia wersja wybiega trochę – ale tylko trochę – w cyberpunkową przyszłość. Tym razem uczestnik naszego eksperymentu ma...