Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Pomysł, bo niewiele doprawdy jest powodów, by oprotestowywać “nietolerancję" wobec homoseksualistów - w czym właściwie dotąd się wyrażała? Wykonanie, bo początkowo wybrana data marszu - niedziela 9 maja, dzień tradycyjnie świętowany procesją ku czci św. Stanisława - to było albo skandaliczne niedopatrzenie, albo jednak prowokacja. Nie wyciszyło reakcji na ten pomysł późniejsze zmienienie daty - nie mogło wyciszyć, bo z kolei “ideowa prawica" musi traktować takie okazje jak dar z nieba spadły; trudno o lepszą sposobność, by zaistnieć publicznie jako “obrońcy wartości".
Więc od razu zaczęło się podgrzewanie atmosfery i wzywanie do protestów przeciw zagrożeniu procesji św. Stanisława. Wiele jeszcze dni po tym, gdy już zmieniono termin marszu, zasypano Kraków ulotkami i listami do podpisania. Skupiono uwagę miasta na awanturze, gdy należało martwić się i przejmować sprawami o wiele poważniejszymi. A obrzucanie uczestników marszu jajkami i kamieniami, a także obelgi słowne, nie dadzą się usprawiedliwić żadnym stopniem oburzenia ani zgorszenia.
Mieli rację nobliści, przypominając o prawie każdego do wyrażania swoich przekonań, także publicznie. Miały rację władze Kościoła krakowskiego, przypominając katolickie zasady szacunku dla osoby ludzkiej, ale i swoje oczekiwanie, że kontrowersyjne propozycje etyczne nie będą w pochodzie przedstawiane w sposób prowokacyjny i obraźliwy. Mieli rację uczestnicy marszu, nie dając się wciągnąć w awanturę i decydując na rozwiązanie zablokowanego pochodu. Nie mieli oczywiście racji napastnicy (podobno członkowie Młodzieży Wszechpolskiej), kompromitujący swoim zachowaniem ten świat wartości, który podobno wyznają (i byłoby uczciwiej, gdyby popierające ich partie także im stawiały wymagania, a nie tylko piętnowały przewidywane “zagrożenie wartości").
Może jednak również politycy lewicowi, tak gorliwie uczestniczący w krakowskiej manifestacji, powinni nas przekonać, że dostrzegają zagrożenia bez porównania bardziej dotkliwe niż “homofobia". Patronującą manifestacji wicepremier Jarugę-Nowacką wolałabym widzieć wśród kobiet stojących w ogonkach po nowe, zredukowane zasiłki alimentacyjne i zagubionych w okolicznościach, którym nie potrafią sprostać.
