Jako przedstawicielka kultury Zachodu poczułam się nieswojo: przy tradycji Orientu nasze rozumienie i odczuwanie muzyki wydało się wąskie, ograniczone, goniące za nowością. Zupełnie jakbyśmy sami siebie wciąż wysadzali z siodła. Ale “Amerique" Varčsego wykonane przez NOSPR pod dyrekcją Christophera Lyndona-Gee obaliło kilka mitów; poprzestawiało myślenie o muzyce tego najbardziej radykalnego z radykalnych reformatorów muzyki XX wieku. Varčse okazał się nie tyle rewolucjonistą, co wizjonerem.

Po pierwsze, nie o nowość i burzenie “pionierowi awangardy" chodziło, lecz o powrót do źródeł.

W “Amerique" rozszczepione muzyczne elementy (harmonia, melodia, rytm) znów - jak w muzyce przodków - stanowią jedno. W kreowaniu polifonii: barw, rytmów, napięć i odprężeń, tradycyjna orkiestra została przez Varčsego całkowicie przemodelowana. Agregaty dźwięków...