Każdy z występów Krystiana Zimermana - a nie udziela się przesadnie często, ot ze czterdzieści razy na rok - jest na całym świecie wydarzeniem. Jego nagrania stały się szalenie rzadkie. Przedostatnie, z koncertami Chopina, pochodzi z 1999 roku: wzbudziło wówczas sensację, ale niemało też polemik. Większość płyt nagranych w latach młodzieńczych kazał z rynku wycofać, w przeświadczeniu, że nie są doskonałe. Nad wszystkim chce panować, sprawować kontrolę nad każdym parametrem swej sztuki: instrumentem i jego mechaniką, wilgotnością powietrza, akustyką sali i nade wszystko - owym produktem skończonym, jakim jest płyta, dzieło sztuki uwiecznione w metalowym krążku, jak prehistoryczna skamielina w piaskowcu.

Życie pod ścisłym nadzorem

Występował kiedyś w Hiszpanii grając Schuberta. Nagle zrywa się z krzesła, pędzi za kulisy, rzuca...