Miał 79 lat. Wychował się w nauczycielskiej rodzinie w podwarszawskich Włochach. „To miejsce było dla mnie mikroświatem, wiele stamtąd wziąłem” – wspominał w wywiadzie udzielonym w 2008 r. „Tygodnikowi”. I wymieniał galerię sąsiadów: murarzy, malarzy pokojowych, kasiarza, repasatorkę pończoch i kanalarzy, którzy „znali trzewia miasta”. To właśnie „trzewiami miasta”, marginesem i peryferiami najchętniej zajmował się w swojej prozie, zaliczanej do nurtu małego realizmu. Przypisany do pokolenia „Współczesności”, zasłynął tomami „Ten stary złodziej” (1958) i „Benek kwiaciarz” (1961). Od końca lat 60. związany z opozycją, sygnował „Memoriał 101” i zakładał podziemny „Zapis”. W ostatnich latach był publicystą „Gazety Polskiej Codziennie”. Najnowszą książkę, autobiograficzny „Dziennik podróży w przeszłość”, wydał tydzień przed śmiercią. „Gdyby udało mi się przeżyć reinkarnację, wybrałbym...