Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Prezeska stowarzyszenia Stop Stereotypom jako feministka i jako matka wychowująca samotnie dziecko po rozwodzie poczuła się urażona słowami arcybiskupa wypowiedzianymi we Wrocławiu w 2013 r. Ówczesny przewodniczący Episkopatu zauważył, że choć wiele mówi się o pedofilii, nikt nie pyta o jej przyczyny. Zasugerował, że są nimi przeżycia dzieci rozwodników i promocja ideologii gender. „Nikt nie upomina się za dziećmi cierpiącymi przez brak miłości rozwodzących się rodziców” – mówił abp Michalik. Zauważył też: „Na naszych oczach następuje promocja nowej ideologii gender. Pojawiła się na kilkunastu polskich uniwersytetach, a jej radę programową stanowią najbardziej agresywne polskie feministki”.
Sąd zwrócił uwagę, że stwierdzenia „agresywne feministki” czy „osoby po rozwodzie” nie identyfikują konkretnych osób czy grup, nie mogą zatem nikogo zniesławić.
Był to już drugi przegrany proces Małgorzaty Marenin (wcześniej bez powodzenia odwoływała się od przegranej w wytoczonym przeciwko abp. Michalikowi procesie karnym). Świadczyć to może nie tyle o szukaniu sprawiedliwości, co o wykorzystywaniu wszystkich prawnych możliwości do organizowania manifestacji politycznej. Potwierdza to też obecność w sądzie prof. Jana Hartmana.
Czego mógł się nauczyć Kościół? Wskazywanie na zjawiska, które z pedofilią niewiele mają wspólnego oraz straszenie gender odbierane jest jako unikanie przez Kościół odpowiedzialności za konkretne zło – a to strzał do własnej bramki. Tylko czy osoby odpowiedzialne za wizerunek, Kościoła tę lekcję przyjęły? Niestety, przemyski proces odbierany jest jako kolejna odsłona rzekomego prześladowania Kościoła, a sam abp Michalik podczas rezurekcyjnej homilii obwieścił nadciąganie „nowego totalitaryzmu” – bo za walkę z gender trafia się do sądu. ©℗
