Piłat mógł sobie tłumaczyć, że niepoważne byłoby wchodzenie w wewnętrzne spory między Żydami. Ostatecznie nie przybył do Jerozolimy, by angażować się w lokalne bijatyki teologiczne. Jego subtelny umysł, stawiający ostro pytanie o definicję prawdy, nie powinien się wikłać w jakieś dziwaczne kłótnie o Mesjasza. Więc lepiej umyć ręce i zachować krytyczny dystans. Oskarżonemu można okazać swą sympatię, ale w pewnych granicach. Nie przesadzajmy z osobistymi emocjami, wówczas gdy nastroje tłumu są jednoznacznie krytyczne. Zrobić to, co można w granicach zdrowego rozsądku, a potem mieć święty spokój, unikając przesady. Kulturalnie okazać dobre intencje, ale nie szaleć z podejmowaniem rzeczy niemożliwych do przeprowadzenia.

Kierując się podobnymi zasadami, Piłat został mimo woli patronem konformistów. O zdradzie Judasza czy intrygach Kajfasza milczy "Wyznanie wiary...