Metro Politechnika, peron. przy mnie dwójka kiele siedemdziesiątki z gościem w moim wieku. nadjeżdża pociąg w przeciwną. starszy w jesionce pędem obraca się, truchta, wskakuje i uśmiecha się zza szyby. odjechał. zamarliśmy. matka: „aaa, syn, a ty co!”. syn: „?”. „ojciec się pomylił!”. „pomylił?! zwiał”. „łap pociąg i goń go”. „zwariowałaś”. „dzwoń do metra, żeby ojca wysadzili!”. matka do mnie na desperacji: „pani tu postoi, a my przejedziemy trasę”. syn: „odwaliło ci?! to obca babka!”. „ale nie uciekła z ojcem!”. do mnie na bezradności: „myśli człowiek, że zawsze będzie jak zawsze”.

Instytut Onkologii, dziewiąte piętro. ja między korytarzami, w przelotówce. z oddziału wychodzą dwie w szlafrokach. starsza z turbanem na głowie, młodsza prowadzi kroplówkę. oplastrowane. idą w korytarzyk z windą, ku oknom. starsza: „to mój blok”. „tak?! o masz”. „nie chciałam się tu przenosić,...