Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Ogłoszone przez Jaira Lapida porozumienie koalicyjne wydaje się wręcz nieprawdopodobne, bo obejmuje egzotyczny zestaw polityczny: od lewicy (partie Merec i Ha-Avoda), przez centrum (Kahol-Lavan i Yesz Atid) oraz prawicę (Jamina, Tikva Hadasza i Israel Beitenu) aż po – to największa niespodzianka – Zjednoczoną Listę Arabską (Ra’am). Tym, co łączy koalicjantów, jest usunięcie Netanjahu z urzędu i ożywienie politycznej sceny. Pytanie, na jak długo to wystarczy.
Porozumienie zakłada rotację szefa rządu: tu główny rozgrywający, Lapid, oddał pierwszeństwo Naftalemu Bennettowi, szefowi Jaminy, który ma być premierem do 2023 r. Po nim urząd obejmie Lapid. Uwagę skupia Mansour Abbas, lider Ra’am, do niedawna szerzej nieznany arabski polityk, a dziś jedna z głównych postaci nowej koalicji. Jako pierwszy arabski polityk w Izraelu zgodził się na udział w rządzie. Abbas uważa, że celem nadrzędnym powinno być zadbanie o interesy izraelskich Arabów, a dopiero w dalszej kolejności – o powstanie suwerennego państwa palestyńskiego. Po ostatniej eskalacji konfliktu zdobył serca wielu Żydów, gdy zapewnił o pomocy w odbudowie zdewastowanej podczas rozruchów synagogi w mieście Lod.
Zaprzysiężenie nowego rządu ma odbyć się najpóźniej 14 czerwca. Atmosfera w kraju jest gorąca, Szin Bet (odpowiednik ABW) obawia się rozruchów.
A co z Beniaminem Netanjahu? Już tak wiele razy wydawało się, że to jego definitywny koniec – po raz ostatni kilka tygodni temu, zaraz po tym, gdy Jair Lapid otrzymał mandat do uformowania rządu, a kilka dni później w Izraelu wybuchła wojna. Z postawieniem kropki w zdaniu obwieszczającym „koniec Netanjahu” wstrzymam się zatem – przynajmniej do zaprzysiężenia nowego rządu. ©
