Zaczyna fortepian. Samotny, zawodzący, uwodzący, tęskny. Kilka powtarzanych formuł, zawieszonych, jakby bliskich. Skąd? Gdzie? Dołącza akordeon. I wtedy wszystko jest już jasne. Początek arii "Erbarme dich" z "Pasji Mateuszowej" Bacha. W dźwiękach akordeonu ta muzyka brzmi ulicą, codziennością, zwyczajnością, Mahlerem, "Braćmi Karamazow" w reżyserii Krystiana Lupy ze Starego Teatru (mogłaby być muzyka do tego spektaklu)...

Tak, Couturier ma w sobie to wsysanie teatru Lupy, tę leniwość, zatrzymanie czasu, uświęcenie czasu, to snucie, kiedy wydaje się, że nie ma nic, a jest wszystko. I jeszcze więcej... Poza tym Couturier, jak Lupa, lubi Tarkowskiego. Ta płyta jest tego najlepszym dowodem. Jej tytuł główny, tytuły poszczególnych części (choćby Solaris I i II,­ Andrei, Ivan, Stalker), lead pod tytułem ("muzyka inspirowana filmami Andreja Tarkowskiego, grą jego...