No bo oto pewnego wczesnolistopadowego dnia 2002 roku otrzymuję nagle odręczny list od Jana Pawła II, który mi komunikuje, że z chęcią by mnie zobaczył w Rzymie, „żeby porozmawiać o poezji”. Nie domyśliłbym się może od razu, co to znaczy, gdybym prawie identycznego w treści liściku nie otrzymał prawie 30 lat temu w Krakowie. Wtedy zgłosiłem się w Pałacu Biskupim na Franciszkańskiej i... rozmawialiśmy o napisanym przez Kardynała poemacie „Rozważania o śmierci”. Teraz wydawało mi się bardzo prawdopodobne, że Papież napisał wiersze i szuka we mnie literackiego towarzysza tego wydarzenia. Ale co innego jechać w Krakowie z ulicy na ulicę tramwajem, a co innego fruwać samolotem do Rzymu. Ponieważ jednak moje przypuszczenia co do przyczyny zaproszenia okazały się trafne, przeto 21 listopada wylądowałem na lotnisku Fiumicino z poczuciem niejasnej jeszcze misji „rozmawiania o poezji” z Ojcem...