Patrząc na pierwsze sto dni Franciszka można wpaść w lekką konfuzję. Po pierwszych dniach pontyfikatu wołano: Ale się dzieje! Sposób zachowania papieża, to, co zrobił i czego nie robił, u jednych wzbudzały nadzieję na jakieś rewolucyjne zmiany w Kościele, u innych obawy przed nimi.
Poprosił ludzi o błogosławieństwo, sam zapłacił za hotel, zamieszkał nie w apartamentach, lecz skromnie i razem z innymi, Mszę Wieczerzy Pańskiej celebrował w poprawczaku, umywając nogi młodocianym przestępcom, w tym także dziewczynom. Może rozwiąże kurię rzymską? Sprzeda Watykan, a pieniądze rozda ubogim?
A tu minęło sto dni i – według niektórych – dzieje się niewiele. Owszem, Franciszek mieszka w Domu św. Marty, je posiłki na wspólnej stołówce, na odprawianych rano mszach wygłasza zaimprowizowane homilie... Nie jest to jednak jakaś wielka rewolucja. Nie poleciały głowy. Nie zawaliły się...