Założył pismo w chwili, kiedy wydawało się, że nie będzie ono miało czytelników, bo przecież emigracja oczekiwała wówczas czegoś innego, do kraju zaś „Kultura” nie trafiała. Ale przenikliwy Giedroyc wierzył, że to jemu czas w końcu przyzna rację. Tak też się stało. „Kultura” stała się instytucją, a Giedroyc wiedział, co się w Polsce dzieje, lepiej niż ludzie, którzy w niej żyli: potrafił z nimi tak rozmawiać, że dowiadywał się od nich więcej niż oni sami wiedzieli.

Był niezależny i nie poddawał się dyktatowi powszechnej opinii. Świadczy o tym choćby Jego spotkanie z prezydentem Kwaśniewskim. Mój podziw budzi też, iż wiedział, jaką wagę dla Polski ma wszystko to, co się dzieje za wschodnią granicą. Kiedy spotkaliśmy się ostatni raz, powiedział mi, że mam zrobić wszystko co w mojej mocy, by w Mickiewiczowskim Nowogródku odbyła się premiera „Pana Tadeusza”. Podjąłem takie kroki,...