Intrygująco zapowiadała się inscenizacja "Śniegu" Stanisława Przybyszewskiego. Młodopolski manieryzm dramatu wzbudza opór u współczesnego czytelnika; "Śnieg" stanowi dobry przedmiot studiów historyczno-literackich, mniej nadaje się do wystawienia na scenie, toteż rzadko na niej gości. Trudno jednak w przypadku spektaklu Kariny Piwowarskiej mówić o inscenizacji "Śniegu". Wykorzystano jedynie fragmenty tekstu, które uzupełniono urywkami pism Przybyszewskiego, m.in. o twórczości Edwarda Muncha. Powstała zupełnie nowa historia.

Zamiast wiejskiej chaty mamy salę wystawową. Uczestniczymy - aktorzy i widzowie - w wernisażu prac Muncha. Tłoczymy się na scenie, przy ścianach ustawione są płótna, jeden z aktorów komentuje je słowami Przybyszewskiego, pozostali chodzą i oglądają. Piwowarska wskazuje na powinowactwo obu artystów i stąd wywodzi pomysł na drugą część...