Jego dorobek jest lepiej znany i wyżej ceniony niż przed laty. Nic dziwnego. W PRL-u Bienek był ledwie tolerowany. Wydano tylko dwie jego książki i wielokrotnie odmawiano mu wizy.

A bardzo chciał odwiedzić rodzinne Gliwice. Nie tylko z powodów sentymentalnych. Literacka wizja lokalna była mu potrzebna, gdy przymierzał się do napisania “Pierwszej polki". Powieści, której akcja toczy się 31 sierpnia 1939 roku w cieniu słynnej radiostacji. Nie wiedział jeszcze wówczas, że ten pisarski projekt niebawem mu się rozrośnie w świetną “tetralogię gliwicką" (dopełniły ją: “Wrześniowe światło", “Czas bez dzwonów" oraz “Ziemia i ogień"; te tytuły doczekały się już polskich wydań). Wtedy jednak, u schyłku lat 60., Bienek zamiast sycić oczy górnośląskim pejzażem, zamiast docierać do ludzi, archiwów i miejsc naznaczonych historią, którą chciał przetworzyć w panoramiczny...