Linda Buck (zaledwie siódma kobieta wyróżniona tą nagrodą) i Richard Axel dostali Nobla za wyjaśnienie działania zmysłu węchu. Opisali oni rodzinę ponad tysiąca podobnych do siebie genów (które stanowią aż 3 proc. genów zawartych w naszym genomie), kodujących tzw. receptory węchowe. W wielkim skrócie wygląda to tak: w górnej części naszej jamy nosowej znajduje się nabłonek, w którym zgromadzone są wyspecjalizowane węchowe komórki nerwowe. Na ich powierzchni znajdują się odkryte przez Buck i Axela białka receptorowe. Każda taka komórka posiada tylko jeden, i to wyłącznie jeden (!), z tysiąca receptorów, choć w jej DNA znajduje się informacja genetyczna o produkcji 999 pozostałych. To właśnie ma kapitalne znaczenie dla rozpoznawania poszczególnych zapachów. Połączenie “wonnej" cząsteczki z receptorem uruchamia bowiem lawinę reakcji chemicznych kończących się wytworzeniem...