PAWEŁ RESZKA: Ostatni, pisany jeszcze w sierpniu felieton Antoniego Słonimskiego dla „Wiadomości Literackich” ma datę 3 września 1939 r. Słonimski pisze o hałaśliwych tangach w Zakopanem, o brydżu z Kornelem Makuszyńskim. Wojna zawsze przychodzi niespodziewanie?
ADAM ROTFELD: Prawie zawsze. Ostatnie dni wakacji w sierpniu 1939 r.: ludzie grają w piłkę, opalają się nad wodą. Cała Polska miała poczucie, że słychać nadciągającą burzę, ale żywiła się nadzieją, że ta burza nas ominie. Niebo jest jasne, grzmoty dochodzą z daleka.

Nasuwa się analogia?
Unikałbym łatwych analogii. Świat dzisiejszy różni się w sposób fundamentalny od tego, który znamy z przeszłości. Przez ostatnie 25 lat, po zakończeniu zimnej wojny, przeważała nadzieja, że konflikty w naszej części świata będą na trwałe wyeliminowane i zapanuje w Europie...