Jako czytelnicy, opowiadamy zazwyczaj o lekturach tak, jakbyśmy byli konsekwentnymi idealistami, jakby pomiędzy (idealnym) tekstem książki a odbiorcą nic nie istniało, jakby czysty tekst trafiał bezpośrednio do czytającego ducha. Tymczasem po drodze jest jeszcze, wysoce nieobojętny, przekaźnik, czyli taki, a nie inny krój czcionki, konkretny kolor i stopień nasycenia farby drukarskiej, jeden z możliwych odcieni bieli papieru, jego faktura... Czy to wszystko nie ma znaczenia?

Radykalne wnioski z tego pytania wyciągnęli Katarzyna Bazarnik i Zenon Fajfer, którzy pod koniec lat dziewięćdziesiątych pracowali nad "Oka-leczeniem": książką? obiektem? przedmiotem? Swoje dzieło określili mianem liberatury, aby uniknąć ułatwiających klasyfikacji. Powstało wtedy dziewięć prototypowych

egzemplarzy "Oka-leczenia", krążących wśród wybranych czytelników na...