Nieraz Chrystus czyni nas powiernikami nadzwyczajnych spraw nie zwracając uwagi ani na nasze życiowe przygotowanie, ani na teologiczne kompetencje. W scenie rozmowy przy studni Jakuba to, co najprostsze, jak kubek zimnej wody, łączy się z tym, co największe - z tajemnicą Wcielenia. Pejzaż ze studnią, przy której kilkanaście wieków wcześniej gasiły swe pragnienie trzody Jakuba, staje się miejscem poznania wstrząsającej prawdy o wejściu w przełomowy etap więzi łączącej człowieka z Bogiem. W upalny dzień, w niepozornej oprawie oczekiwania na powrót uczniów, kobiecie o pokomplikowanym życiu Chrystus objawia Swe największe tajemnice o “nadejściu godziny". Od Samarytanki możemy się uczyć umiejętności wielkiego zasłuchania, w którym to, co prozaiczne, zostaje wypełnione szokującą Bożą prawdą. Trzeba umieć chłonąć tę prawdę nie przejmując się dzbanem, który pozostał gdzieś daleko...