Czytając kolejne książki poetyckie jednego autora - dla mnie w przypadku Urszuli Kozioł ta lektura zaczęła się od "W rytmie słońca", pokłosia buntu 1968 roku - zestawiamy je ze sobą, szukając podobieństw i różnic w poetyce i w stosunku do świata, nowych dróg i powrotów do dawnych wątków. Często jednak podczas takiej bieżącej lektury znika świadomość, że dzieło wybitnego poety tworzy pewne uniwersum, że kolejne książki stanowią budulec coraz obszerniejszego gmachu i że dopiero wędrówka po zakamarkach tego gmachu daje nam obraz całości, pozwala śledzić jego wewnętrzną strukturę, analizować współbrzmienia i kontrasty.

Wędrówkę taką odbywać można wedle rozmaitych kluczy. Pierwszym jest klucz historyczny - nie dlatego, że najważniejszy, raczej dlatego, że podsunięty przez dwa wiersze, które "Fugę" otwierają. W "Wiatrakach" szaleństwo Don Kichota, śmierć Abla z rąk...