Boga czy raczej jakiegoś transcendentnego Architekta, który w swym nieskończenie przekraczającym ludzkie miary umyśle opracował projekt wszechświata (a może nawet wszechświatów), następnie zaś, bo tak mu się podobało, powołał go (lub je) do istnienia. Z pomocą metod – dodajmy – zagadkowo niejedno­znacznych, obejmujących rozliczne zawiłości i okrężne drogi, spośród których Wielki Wybuch albo ewolucja wcale nie plasują się w ścisłej czołówce. I z całym, by tak rzec, dobrodziejstwem inwentarza, do którego zalicza się także wszystko, co żyje – mnie i ciebie, czytelniczko oraz czytelniku, nie wyłączając.

Powiedzmy najpierw, że niezależnie od tego, jakie w tej fundamentalnej sprawie ma się zdanie, coś istotnego przez dyskusje wokół niej toczone prześwituje. Co takiego? Postawiłbym tezę, że liczba gorących polemik lub głosów wyraziście aprobatywnych, które wywołał pomieszczony 23...