Slot Art Festival: Co jest ważne

Środowy ranek zapowiadał słoneczny dzień. Przed południem zerwały się jednak gwałtowne porywy wiatru i nad Lubiąż nadciągnął deszcz. Trawniki się wyludniły, za to zapełniły slotowe kafejki. To bardzo ważny, choć z daleka niedostrzegany fragment festiwalu. Fenomen. Jest ich tu dwanaście – tworzonych naprędce, w kilka dni tuż przed Slotem, w polowych namiotach, albo przez zaadaptowanie kilku zrujnowanych klasztornych pomieszczeń. Nagle, niemal z niczego, powstają klimatyczne, przytulne przestrzenie. Poranna, pożywna buła, popołudniowe ciacho, dobra kawa. Albo, jak w Namiocie Wschodnim, fantastyczna herbata – zielona lub czarna, z rozmaitymi dodatkami. Zdejmujesz przed wejściem buty, siadasz na kolorowych poduszkach, na niskim stoliku ląduje gorący czajniczek. Pijąc łyk po łyku parujący napój i patrząc na stroje ludzi obok, łatwo zapomnieć, czy to Dolny Śląsk, czy jakaś mieścina przy Jedwabnym Szlaku.

Chwila odpoczynku, ale i poważne rozmowy: „...to nie jest ważne, liczy się to, co masz w środku...” – dobiegł mnie strzępek jednej z nich. W kilku takich miejscach, np. Cynamonie albo Chai Lounge, obok siedzących w fotelu i pijących kawę, na materacach drzemią ludzie zmęczeni wczorajszym, nocnym koncertem albo dzisiejszymi warsztatami. Slot bowiem może być bardzo męczący.

Każdy z uczestników dostaje program wydarzeń. Małą książeczkę, sto stron informacji drobnym drukiem. Pomimo posiadania przy sobie tego programu, trudno się zorientować, co i gdzie w danym momencie się dzieje. Tyle tego. I masa ludzi. Siedzą, chodzą, grają w piłkę, usiłują żonglować rozłożonymi pod wielkim platanem kuglarskimi kijkami i piłeczkami. Spora dawka chaosu. A jak człowiek już zdecyduje, w czym – w jakim spotkaniu, warsztacie czy wykładzie – chciałby uczestniczyć, okazuje się, że wiele z tych wydarzeń dzieje się w tym samym czasie. Trzeba wybierać. Z żalem, że rezygnuje się z czegoś, czego opis brzmi niezwykle ciekawie.

Prowadziłem w środowy ranek po raz pierwszy poranne spotkanie nazwane „Przebudzenie ducha”. Rozmawialiśmy o uważności, o tym, że uważnym można być tylko tu i teraz, nie da się zaś uważać przez chwilę bardziej intensywnie, na zapas. Próbowaliśmy w ciszy trwać w świadomej przytomności i doszliśmy do doświadczenia, że uważnym być warto, bo rzeczywistość, na którą jesteśmy (bądź nie) uważni, właśnie przemija i już się nie powtórzy.

 SLOT ART FESTIVAL 2019 – CZYTAJ CODZIENNE IMPRESJE PIOTRA SIKORY >>>

To nie teoretyczne rozważania. Z osobistych powodów wyjechałem dziś ze Slota na trochę ponad godzinę. I minęły mnie bezpowrotnie dwa bardzo interesujące wydarzenia w naszej „Tygodnikowej” sferze dialogu. Spotkanie z Justyną Dąbrowską, wprowadzającą w świat ludzi starych i wskazującą wagę więzi między pokoleniami. Oraz terapię strachów, które plenią się w dzisiejszym świecie, prowadzoną przez Zuzannę Radzik.

Tak, można powiedzieć, że Slot Art Festival wzięty jako całość, to jeden wielki warsztat sztuki wyboru. A przed nami paleta opcji, wydaje się, nieporównywalnych. Sztuka wyplatania z włóczki na samych palcach, bez użycia szydełek, nauka robienia świec, albo lekcja tańców żydowskich. Ale także rozmowy o Bardzo Poważnych Sprawach – czy demokracja potrzebuje trójpodziału władzy, jaka przeszłość czeka naszą cywilizację, czy perfekcjonizm zabija duszę. Albo pozornie komiczne, a w gruncie rzeczy śmiertelnie poważne przedstawienie sztuki Daria Fo, „Misterium Buffo”. Czy też poruszający do głębi film „Nawet nie wiesz, jak bardzo cię kocham”, który pozwala uczestniczyć w procesie psychoterapii, prowadzonym przez profesora Bogdana de Barbaro, w którym matka i córka odkrywają, że jest jeszcze możliwa między nimi miłość, za którą zawsze tęskniły.

W mojej głowie filozofa hierarchia ważności tematów wydarzeń na Slot Art Festival układa się błyskawicznie: są tu przecież poruszane sprawy ważne dla świata, przetrwania naszej cywilizacji. Chwilę później jednak, gdy włóczę się krużgankami opactwa i spostrzegam zaangażowanie kilkunastu młodych ludzi uczących się podstaw tańca nowoczesnego, albo gdy stoję na wilgotnej trawie słuchając transowego głosu Karoliny Cichej, śpiewającej pieśni Rumiego i kobiet z Podlasia, przestaję wiedzieć, mój umysł wypełnia pytanie: trzeba wybierać, ale co jest najważniejsze? Nie tak w ogóle – lecz tu i teraz, dla ciebie?

„Tygodnik” na Slot Art Festival 2019: 

Po raz kolejny „Tygodnik” przygotował dla swoich czytelników Strefę Dialogu odbywającą się podczas Slot Art Festival. Zachęcamy Was do udziału w spotkaniach, dyskusjach, medytacji, a spragnionych dobrej lektury – zapraszamy na leżaki do letniej czytelni „Tygodnika” w Lubiążu w dniach 9-13 lipca. DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ >>>

Slotowiczu! Specjalnie dla Ciebie przygotowaliśmy prenumeratę „Tygodnika Powszechnego". Kliknij TUTAJ i zobacz ofertę!