W polskiej tradycji kulinarnej i ekonomicznej cukier był zwykle oznaką zamożności, a jego brak związany bywał z kryzysami, np. wojną. Jednak w czasach komunizmu cukier miał jeszcze dodatkowe znaczenie: w warunkach gospodarki niedoboru, gdy w okresie letnio-jesiennym Polacy masowo przygotowywali przetwory – pozwalające na własną rękę uzupełnić braki w sklepach – to cukier był ich nieodłącznym składnikiem. Do tego dochodziły jego ogromne ilości wykorzystywane w produkcji bimbru... A jakby tego było mało, cukier – w odróżnieniu od innych artykułów spożywczych – można było długo przechowywać. Stąd, gdy groziła podwyżka cen, społeczeństwo przejawiało prosty odruch: zakup zapasów cukru oznaczał oszczędność w domowych budżetach.
Dlatego właśnie cukier stał się w PRL jednym z tych towarów, które najczęściej padały ofiarą paniki rynkowej. Zresztą to przyzwyczajenie Polaków nie zanikło...