Łatwo to napisać, trudniej zrozumieć. Do tej pory wszystko rozgrywało się między słowami. Teraz przeskakujemy na nowy, zupełnie inny poziom.

Przypomnijmy wizję Emanuela Lévinasa: oto zewsząd jesteśmy otoczeni przez wezwania do dobrego. Każda twarz jest takim wezwaniem. Każda twarz mówi: nie zabijesz mnie, przeciwnie, poświęcisz dla mnie swoje życie. Gdyby człowiek nie bronił się przed twarzami, oddałby innym wszystko, co ma, a w konsekwencji zatraciłby samego siebie. Na antypodach tej wizji znajduje się inna: owszem, jesteśmy zewsząd otoczeni, ale nie przez okazje do dobrego, lecz przez okazje do grzechu. Drugi jest naszym przekleństwem: chce nad nami zapanować, chce nas wykorzystać, chce nam odebrać to, co dla nas najcenniejsze. W tej wizji nie ma możliwości, żebyśmy "stracili się" dla drugiego. To raczej on zmierza do naszego "zatracenia".

...