Nie zamierzamy podejmować dyskusji merytorycznej z autorką ani pisać o błędach, jakie się w artykułach znalazły. Wydaje się, że nie zadała ona sobie zbyt wiele trudu, aby z bliska poznać i lepiej zrozumieć sposób życia, o którym pisze, a cytowanie o. Cenciniego i kilka poważniejszych wypowiedzi nie zmieniają stanu rzeczy. Natomiast dziwi i boli swoboda, z jaką się porusza po obrzeżach problemu, nie licząc się z odpowiedzialnością za wnioski, z wrażliwością i godnością człowieka, z prawami ludzkimi, które zakonnicom też się należą, z prawem do ochrony dóbr osobistych (opublikowane bez zgody zainteresowanych osób i wspólnot fotografie). Rodzi się pytanie, komu i czemu mają takie właśnie artykuły służyć i dlaczego ukazały się w piśmie, które ma w podtytule słowo “katolickie"?

Zdajemy sobie sprawę z własnej niedoskonałości osobistej i wspólnotowej, a przede...