W 1179 r. Kościół podjął decyzję o ekskomunice dla wszystkich chrześcijańskich lichwiarzy, argumentując, iż taka działalność jest zakazana przez Biblię i prawo naturalne. W owym czasie istniały też – nałożone przez chrześcijan – bardzo ostre ograniczenia dotyczące podejmowania pracy przez Żydów: nie mogli wykonywać większości zawodów.

Szczęśliwie prawo żydowskie nie zabrania pożyczać na procent nie-Żydom. Talmud stawia jednak granice zawodowym pożyczkodawcom: mogą parać się taką działalnością tylko wówczas, gdy nie ma dla nich innego źródła utrzymania. Oto, co mówi na ten temat Pismo: niegodziwy jest m.in. ten, kto „pomnaża swoje mienie poprzez lichwę i nieuczciwy dochód” (Prz 28, 8), natomiast sprawiedliwy „swoich pieniędzy nie daje na lichwę” (Ps 15, 5).

Pożyczając zawodowo, świadczymy usługę, za którą pobieramy opłatę w postaci odsetek. Z punktu widzenia ekonomii...