Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Król perski Cyrus w roku 538 p.n.e. zezwolił Żydom na powrót do Jerozolimy. Kolejne fale wygnańców mogły powrócić do swojej ziemi. O tym opowiadają Księgi Ezry/Ezdrasza i Nehemiasza. Do 1500 r. księgi te stanowiły jedną całość, spisaną w oryginale w językach hebrajskim i aramejskim. Opisują ponadstuletnią historię narodu żydowskiego, zamieszkującego perską prowincję wokół miasta Jerozolima.
Przez te lata dokonały się epokowe wydarzenia. Odbudowana została Świątynia, a Nehemiasz otoczył miasto murem. Rekonstrukcję Świątyni ukończono w 6. roku rządów Dariusza I (516 p.n.e.). Prace nad jej odbudową trwały 21 lat. Radosnej uroczystości ukończenia budowy towarzyszyło złożenie olbrzymich ofiar: 100 byków, 200 baranów, 400 owiec i 12 kozłów. W dniu otwarcia Drugiej Świątyni jedni płakali z radości, a inni z tęsknoty za tą utraconą. Ale najważniejsze, że kult powrócił na swoje miejsce.
Ezra, który pochodził z rodu arcykapłanów, uznawany był za skrybę i jednego z administratorów prowincji Jehud, z ramienia króla perskiego. Miał on do dyspozycji nieprzebraną ilość kosztowności, pochodzących ze skarbca Pierwszej Świątyni. Ezra jest znany przede wszystkim jako ten, który posiadał mistyczne widzenie i rozumienie prawa boskiego. Widział siebie jako reformatora porządku moralnego Żydów. Znane są nam niektóre z jego zarządzeń. Np. to, że małżeństwa mieszane muszą zostać rozwiązane. Ezra dowiedział się, że wiele osób z rodów arystokratycznych i kapłańskich wzięło sobie za żony kobiety z obcych plemion. Po wezwaniu Ezry Żydom nie wolno już było mieć innych żon niż Żydówki. Żydowskie kobiety nie mogły wychodzić za mężczyzn z nieczystych plemion. Mężczyźni, którzy mieli obce żony, w czasie ulewnej zimowej burzy stanęli przed Ezrą. Zgodnie z prawami pogrzebowymi rozerwali swoje ubrania, pościli, modlili się i wyznawali swoje grzechy. Wtedy Ezra poprosił Najwyższego o to, by wybaczył swoim synom grzech cudzołóstwa. Jego błagania przyniosły rychły rezultat. Żydzi oddalili obce żony, a sami głośno prosili Boga o wybaczenie. Historia ta przywoływana jest często, kiedy mówi się o sile postu.
W kolejnym rozdziale czytamy o tym, że Ezra nakazał publiczne odczytywanie Tory pierwszego dnia 7. miesiąca roku (był to dzień Rosz Haszana). Stawał na podwyższeniu otoczony dygnitarzami, święte zwoje czytane były w oryginale, a na potrzeby ludu Lewici tłumaczyli je na język aramejski. Święto trwało osiem dni, a po nim ogłoszono Święto Kuczek, o którym nie pamiętano od pokoleń. Ezra przywrócił wagę szabatu. Dotąd w obrębie miasta nawet w sobotę handlowano, warsztaty rzemieślnicze były otwarte, a rolnicy pracowali w polu. Ezra wyrzucił kupców z miasta i nakazał Lewitom, by nauczyli lud, jak przestrzegać zasad sobotniego odpoczynku. Tak oto lud Izraela znów wziął w posiadanie ziemię sobie daną i przyjął jarzmo prawa, bez którego nie byłby dzisiaj tym, kim jest. ©
