Widziałem fruwające wokół głowy Jaana białe motyle nocy. Opowiadał mi, że przylatują do niego we śnie i że słyszy wtedy słowa wypowiadane po rosyjsku. Siedzieliśmy w kawiarence w Tartu. Był kwiecień, ale w powietrzu czuło się jeszcze zimę, a siekący deszczem wiatr pokrywał lodem wysokie hałdy śniegu.

Jaan Kaplinski poszedł za głosem snów. On, bard i senator niepodległej Estonii, sygnatariusz słynnego listu czterdziestu intelektualistów protestujących w 1980 r. w tej sowieckiej republice przeciwko zniewoleniu języka narodowego, w późnym wieku zaczął pisać wiersze po rosyjsku, w języku przez niemałą grupę mieszkańców jego kraju wciąż uznawanym bardziej za mowę okupantów niż współobywateli.

Umarł w sierpniu tego roku.

Wszystko kończy się rozłąką

W dniu jego śmierci w Tallinie odbył się pogrzeb Ireny Veisaitė – sejneńskiego Człowieka Pogranicza i osoby, od...