Biała chmurka wygląda niewinnie. Nie zwróciłbym na nią uwagi, gdyby nas Mikołaj nie zawołał, nie popędzał i nie pokazał chmurki palcem. Dziwne było tylko, że taki samotny obłoczek pojawił się na ogromnym, całkowicie bezchmurnym niebie. Jakby pan B. pyknął z fajeczki.

Zobaczyliśmy go (obłoczek, nie pana B.) i dopiero wtedy dobiegło naszych uszu głuche „pyk”.

– Tyle zostaje z ruskiej rakiety – powiedział Mikołaj, patrząc na chmurkę.

Nie miał racji. Sami mnie z Marharytą zaprowadzili kiedyś do lasu w miejsce, gdzie spadł wraży pocisk. Nie wiadomo, zestrzelony czy źle wycelowany – byli na miejscu wojskowi, dokonali oględzin, ale nic nie powiedzieli. I tamta rakieta narobiła szkód, ale w lesie: wykopała lej, poraniła drzewa odłamkami. W powietrzu nic po takiej nie zostaje, w przestworzu to fraszka, igraszka, zabawka blaszana. Wszystko spada na ziemię.

Zaraz po...