Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
To kompromis: Tony Blair chciał wynegocjować aż 50 mld dolarów, George W. Bush przekonywał, że ważniejsze jest wsparcie transformacji miejscowych gospodarek i obiecywał tylko kilka miliardów. Ostatecznie nie zdecydowano się umorzyć 40 mld długów zaciągniętych przez 18 krajów rozwijających się (14 jest z Afryki).
Szczyt w Gleneagles nie rozwiązał problemu biedy w Afryce. Nie doprowadziło przecież do niej zadłużenie czy nieurodzaje, a raczej wyniszczające konflikty i reżimy autorytarne, wspierane przez dawnych zimnowojennych antagonistów. Dziś też nie jesteśmy bez winy: wartość dotychczasowej rocznej pomocy dla Afryki równa się stratom ponoszonym przez nią z powodu wspierania rolnictwa przez kraje rozwinięte.
To więc jedynie dobry początek długiej drogi, także do zmiany myślenia o Afryce (więcej piszemy o tym na str. 1, 10 i 11). To nie są biedniejsi bliźni, wobec których możemy okazać łaskę miłosierdzia, uciszając wyrzuty sumienia po grzechach białej rasy popełnionych na tej ziemi. To nie łaska, a zobowiązanie - wobec tych, którym z naszej winy się nie udało.
