Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
A z nich najważniejsze są czyny miłosierne, dobrotliwość, troska o słabszych oraz znajomość Tory. „Bo miłosierdzia chcę, a nie ofiary, a znajomości Bożej więcej niż całopalenia” (Oz 6, 6). Gdy lud nie słyszy głosu Boga, gdy odchodzi od synajskiego przymierza, Ten zamienia się w niedźwiedzia albo srogiego lwa czyhającego na przechodniów. Prorok z plemienia Efraima nazywa swój lud wszetecznicą. Wytyka zdrady, lekceważenie, zapomnienie. Krzyczy jak zdradzona narzeczona. Ozeasz jest wyjątkowo pomysłowy w wymyślaniu kar, jakie spadną na plemiona Izraela. Zna się na klątwach. Nie oszczędza swoich. Nazywa swoich współplemieńców głupią gołębicą, która nie ma serca.
Swoje proroctwa Ozeasz umieszcza w ścisłych historycznych okolicznościach. Wspomina o Asyryjczykach. Raz jako tych, którym Izrael bezrozumnie służy. Raz jako tych, którzy wezmą w niewolę Hebrajczyków (tak też się stało – Asyryjczycy uprowadzili dziesięć plemion Izraela). Grozi, że cofnie nieposłuszne plemiona do Egiptu i że cały wysiłek wielu pokoleń wędrówki przez pustynię pójdzie na marne. Wrócą do krainy ciemności i błota. Przypomina im, że prowadził naród przez pustynię. Przypomina tym niewiernym czcicielom baali, Kim jest: „Gdyżem Ja jestem Pan, Bóg twój, od wyjścia z ziemi Egipskiej, a Boga oprócz mnie nie poznałeś i nie masz zbawiciela oprócz mnie. Jam cię poznał na puszczy bardzo suchej” (13, 4-5). Zdaje sobie doskonale sprawę z geopolitycznej sytuacji królestw Judy i Izraela. Znalazły się między dwoma potężnymi wrogami. Każdy z nich ma zaborcze pokusy. Każdy ma na tyle siły, bo ostatecznie pokonać lud wybrany. Jeśli znikną oba królestwa, to nie tylko dlatego, że są militarnie słabe. Nie dlatego, że wróg przeważa liczbą konnych żołnierzy, ale dlatego, że Bóg użyje wrogich Izraelowi państw, by ukarać swoich wybrańców za pychę, zło, zdradę, kłamstwo, niewierność. Ozeasz rzuca gromy i przekleństwa, ale ratunek dla potomków Jakuba przyniesie nie tyle samo ich nawrócenie czy choćby solenna obietnica naprawy. Los wybranych nie zależy od nich i ich postaw. Nie będzie słuchał ich modlitw. Odwróci się od nich nawet wtedy, gdy zaczną w niedoli go szukać i potrzebować. Nawet najlepszy władca nic im nie pomoże. Przyszłość Izraela jest całkowicie we władaniu Boga. On uczyni, co zechce. Ozeasz obiecuje, że Bóg na powrót zwróci się ku swoim dzieciom z czystej miłości do nich. Dlatego, że ich wybrał, że pragnie koniec końców ich ocalić. „Uzdrowię odwrócenie ich, a rozmiłuję się w nich dobrowolnie; bo się odwróci zapalczywość moja od nich. Będę Izraelowi jako rosa, że się rozkwitnie jako lilija, a zapuści swe korzenie jako Liban” (14, 5-6). Bóg widzi zło. On sam dla siebie i dla nas jest samoistną Mocą działającą wedle praw swojej miłości. ©
