A słowo stało się ciałem, i rozbiło swój namiot wśród nas. I ujrzeliśmy jego blask, chwałę i piękno. Blask Jednorodzonego u Ojca, pełnego łaski i prawdy” (J 1, 14).

W polskim przekładzie powyższego wersetu, którym Ewangelia Jana opisuje wcielenie – najczęściej słyszanym w kościołach – umyka jeden istotny szczegół. Słyszymy lub czytamy o zamieszkaniu Słowa wśród nas, jednak pozbawieni jesteśmy metaforycznego przesłania, iż miejscem Jego zamieszkania jest namiot. Obraz ten zaś niesie w sobie głęboki teologiczny i jednocześnie egzystencjalny sens.

Święte miejsce

W tradycji Izraela, w której napisana została Czwarta Ewangelia, istotną rolę pełniła pamięć o dwóch okresach historii, w których forma miejsca zamieszkania Boga w Izraelu różniła się radykalnie. Od czasu Salomona była to świątynia. Przed zbudowaniem świątyni Bożym przybytkiem był namiot.

Świątynia...