Nie pamiętam momentu, w którym dotarła do mnie informacja o porwaniu kapelana Solidarności. Zapewne powiedział mi o tym nieżyjący już mecenas Edward Wende, który przyjaźnił się z ks. Jerzym, a także - już uprzednio - udzielał mu pomocy prawnej. Ks. Jerzego spotkałem po raz pierwszy na początku lat 80. w urokliwym domku rodziny Wendów w Dębkach nad morzem. Pamiętam go jako młodego, energicznego człowieka, który tak jak wszyscy kąpał się w morzu, opalał, żartował. W Dębkach przy kościele jest skromny dom wypoczynkowy dla księży i tam właśnie ks. Jerzy spędzał wakacje.

Kiedy na początku 1985 r. zaproponowano mi udział w procesie morderców kapłana, natychmiast się zgodziłem. Moja zgoda nie była aktem jakiejś szczególnej odwagi - wówczas był to odruch. To był czas mający taką temperaturę i taką dla pewnych wyborów akceptację środowiska, w którym się funkcjonowało...