Obecność

"Apokalipsa", "apokaliptyka", "eschatologia", "paruzja" to najważniejsze terminy w  książce "Kiedy znów przyjdzie Chrystus?". Tytułowe pytanie, jak wszelkie "sprawy ostateczne", traktujemy z przymrużeniem oka. Co można powiedzieć o tym, czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało? Zwłaszcza gdy - jak często dowiadujemy się z odredakcyjnych komentarzy do Nowego Testamentu - apostołowie współcześni Jezusowi po Jego śmierci żyli w oczekiwaniu bliskiego końca dziejów i powtórnego przyjścia Chrystusa na ziemię. Jak widać, dwa tysiące lat później ów powrót nie nastąpił, więc co możemy dziś na ten temat powiedzieć, jeżeli najbliżsi wtedy ludzie aż tak się pomylili w swoich intuicjach i rozumieniu Bożego przekazu.

Właśnie takie twierdzenia, całkiem popularne, Jaroš wziął na warsztat. Podtytuł "Przekaz biblijny o końcu świata" wskazuje metodę. Biblista sięga do źródeł - nie tylko do kanonu Pisma Świętego, ale też do obszernej literatury międzytestamentowej, apokryfów, dokumentów, starożytnych pism żydowskich. Najpierw bada, co tak naprawdę o końcu świata mówi Jezus, a potem stawia pytanie, jak Jego nauczanie rozumieli uczniowie.

Wchodzi w świat starożytny, mentalność żydowską, bardzo zresztą zróżnicowaną, ukazuje wreszcie stan świadomości ludzi nauczanych przez Jezusa. Stwierdza, że w okresie publicznej działalności Jezusa i w czasie spisania Ewangelii synoptycznych w judaizmie nie było zgodności co do tego, czy należy oczekiwać bliskiego końca świata. Badając także słowa Jezusa, uznaje, że w Piśmie Świętym nie ma nigdzie dokładnego wskazania czasu końca dziejów. Paruzja zaś to nie tyle powrót Chrystusa na ziemię, co objawienie Jego pełnej chwały, ponieważ: "Nie ma ani pierwszego, ani powtórnego przyjścia Pana; Jego obecność rozpoczęła się w pewnym momencie historii, a teraz pod różnymi postaciami trwa nadal".

Karl Jaroš, "Kiedy znów przyjdzie Chrystus? Przekaz biblijny o końcu świata", tłum. Kamil Markiewicz, Wydawnictwo Święty Wojciech, Poznań 2010.