Białoruski reżim pełną parą przygotowuje się do kolejnych wyborów prezydenckich, których datę (9 sierpnia) wyznaczono w minionym tygodniu. Mają przedłużyć władzę urzędującego od 26 lat Aleksandra Łukaszenki. Jednak jego kolejna reelekcja może okazać się trudniejsza niż zwykle.

Tym razem sytuacja będzie wyjątkowo niesprzyjająca. W kraju szaleje epidemia: zarejestrowano już ponad 30 tys. infekcji, ale nadal nie wprowadzono kwarantanny. Głosowanie będzie tradycyjne, gdyż władze niezmiennie udają, że nic strasznego się nie dzieje. Liczne są jednak oznaki, że społeczeństwo myśli inaczej. Na epidemię nakłada się kryzys gospodarczy, który sprawia, że nie można otworzyć worka z wydatkami socjalnymi. Do tego dochodzi nierozwiązany spór z Moskwą o ceny ropy i gazu.

Na uczciwe wybory, rzecz jasna, nie ma co liczyć, ale przeciwnicy Łukaszenki mogą być mocniejsi niż zazwyczaj. Wprawdzie kilka partii opozycyjnych zrezygnowało z wyłonienia wspólnego kandydata – uznając, że wyborów w czasie epidemii organizować nie wolno – ale to nie ich boi się reżim. Zagrożeniem mogą się okazać Wałerij Cepkało (długoletni szef Parku Wysokich Technologii, najbardziej udanego projektu białoruskiej gospodarki w XXI w.) i Wiktor Babaryko, do niedawna szefa Biełgazprombanku, jednego z największych banków w kraju (własność Gazpromu). Obaj są znani i popularni. Jeśli się okaże, że nie startują jako „kandydaci techniczni” Łukaszenki, sytuacja zrobi się ciekawa. Ostry ton ich krytyki pod adresem reżimu już jest dla niego problemem. W lipcu stanie się jasne, czy kontrolowana przez władze Centralna Komisja Wyborcza zechce ich zarejestrować.

Już teraz zablokowano start Siergieja Tichanowskiego, popularnego blogera i znanego krytyka władz. Razem z kilkudziesięcioma zwolennikami trafił do aresztu, co uniemożliwiło mu złożenie dokumentów. Można to potraktować jako jeden z sygnałów, że Łukaszenka liczy się z tym, iż jego wybór na szóstą kadencję łatwy nie będzie. ©