​Kto dziś, po Światowych Dniach Młodzieży, chce nam zanucić „Polacy, nic się nie stało”, ten zaklina rzeczywistość. Zaryzykowałbym nawet porównanie tego, co się stało – toutes proportions gardées – z pierwszą wizytą Jana Pawła II w Polsce w czerwcu 1979 r. Tamta pielgrzymka zmieniła „oblicze tej ziemi” – również Franciszek może zmienić dużo. Wtedy, 37 lat temu, było to dla nas doświadczenie siły. Każdy mógł się na własne oczy przekonać, że jesteśmy liczni; że mimo różnic wiele nas łączy; że nie jesteśmy bezwolnym tłumem, ale myślącą, zdolną do autodyscypliny wspólnotą.

Dziś, w czasach, gdy Kościół i w ogóle chrześcijaństwo zdają się odchodzić do lamusa historii, przeżyliśmy więc eksplozję młodego Kościoła. Jak wtedy – to, o czym nam mówiono, że już nie istnieje, okazało się spektakularnie żywotne. Zobaczyliśmy młode pokolenie świata, młodzież z krajów dalekich od...