Właściwie nic tu dziwić nie powinno. Od pewnego czasu panuje atmosfera przypominająca gorączkę: troska o kształtowanie wchodzących w życie obywatelskie jest zmasowana, ujednolicana i sięga po działania, w które najbardziej się wierzy. A do nich należy przede wszystkim strach i dotkliwość represji. Dlatego mamy już ok. trzydziestu tysięcy aresztowanych i bez wyroku, a nawet bez aktu oskarżenia, przetrzymywanych w więzieniach nawet latami. Nawet wpłata poręczenia majątkowego nie daje gwarancji, że sąd odpowie zgodnie z umową: wypuszczeniem na wolną stopę. Przygotowywane projekty zaostrzania wymiaru kar i obniżania wieku odpowiedzialności karnej nieletnich są z tej samej szkoły. A teraz zaczęliśmy młodzieży pokazywać więzienia.

Nie jestem specjalistką od tej dziedziny i nie wiem, czy puste cele i spacerniaki dają wyobrażenie o tym, czym jest egzystencja więźnia...