Wizyta w Kijowie trzech premierów, Polski, Czech i Słowenii oraz jednego wicepremiera – który z tego grona był najcięższego kalibru figurą – spotkała się z krytyką. Po pierwsze, że to lansowanie się kosztem ukraińskiej krzywdy, a po drugie, że to działanie mogące dalej nas skłócać z Unią. Wydaje się tym razem, że obie te argumentacje są chybione, przynajmniej jeśli weźmiemy pod uwagę, co jest w tej chwili najważniejsze: odeprzeć moskiewską napaść na Ukrainę.

Nurt w polskiej polityce, którego obecną emanacją jest PiS, od zawsze bywa krytykowany z pozycji „realistycznych” za nadmierne przywiązanie do symboliki, gestów określanych jako puste, zwłaszcza gdy odwołują się do imaginarium z przeszłości, z minionych wojen i poniesionych wtedy krzywd. Ale są chwile, gdy dobrze jest mieć specjalistów od gestów, którzy nie kalkulują ryzyka lub możliwych komplikacji, bo są ich – co bywa...