Iza, bystra uczennica trzeciej klasy gimnazjum, w ciągu kilku dni wykorzystała miesięczny limit internetu.

– Co ty oglądasz w tym komputerze? – pytała ją z wyrzutem mama.

– Filmy o Paryżu – odpowiedziała Iza.

Jej klasa była wtedy na wycieczce we Francji. Oprócz Izy nie pojechały jeszcze cztery osoby. O tym, w jaki sposób najlepiej „załatwić sprawę” – jak mówiono na korytarzach – rozmawiano na jednej z wywiadówek. Wychowawczyni zaproponowała dwa wyjścia: zbiórkę pieniędzy na wyjazd dla biedniejszych albo rezygnację z wycieczki.

– To już ostatni dzwonek, potem dzieci będą się uczyć do egzaminu – powiedział któryś z rodziców.

– A czy państwu nie będzie niezręcznie, że my się na państwa dziecko składamy? – zapytał ktoś inny. – Dzieci powinno się traktować po równo.

Rodzice, o których reszta mówiła „ci państwo”, milczeli. Z „tych biedniejszych”...