Jubileusz Naczelnego

A w najbliższym numerze "Tygodnika Powszechnego" w środę 29 lipca - dodatek urodzinowy, w którym m.in:

- Vademecum Generała, czyli co robić, gdy władza wpadnie ci w ręce

- Instrukcja obsługi fajki dla początkujących autorstwa redaktora naczelnego "TP"

- Ksiądz od kuchni, czyli co Jubilat gotuje sobie na obiad

- inne teksty księdza Adama Bonieckiego oraz kalendarium jego życia i twórczości

OBRAZ BONIECKI

czyli specjalne wydanie Obrazu Tygodnia, które ukaże się w dodatku do najbliższego "Tygodnika":

* 1934: w Warszawie rodzi się pierwsze z pięciorga dzieci Michała Fredry-Bonieckiego i Grażyny z Łosiów. Dzieciństwo spędza w majątkach rodziców, m.in. w Potworowie, a po wypędzeniu przez Niemców - w Świdnie. Kolejne wypędzenia przyniosą reforma rolna, pozbawiająca arystokratyczną rodzinę dóbr w Polsce, i zmiana granic (na Podolu zostaje pałac "na sorok komnat"). * 1944: ojciec ginie z rąk gestapo. "Więziono go 9 dni. Przez te 9 dni modliliśmy się jak nigdy: nazywało się to »szturm-nowenna«. I chyba w dniu zakończenia tej nowenny Ojca rozstrzelali. To najstraszniejsze wspomnienie mego życia, choć różne inne straszne rzeczy jeszcze przeżyłem potem". * 1945: rozpoczyna naukę w gimnazjum marianów na warszawskich Bielanach, do którego chodził też Wojciech Jaruzelski (będą się spotykać na szkolnych jubileuszach); w 1949 r. władze likwidują gimnazjum - maturę zdaje na Powiślu. * 1952: wstępuje do marianów. Wkrótce przełożony radzi mu wrócić do świata, bo do zakonu niezbyt się nadaje. "Właściwie mnie wyrzucił, ale ja byłem tak przekonany, że muszę być marianinem, że go nie zrozumiałem! Normalnie ludzie po usłyszeniu czegoś takiego pakowali walizki". * 1960: Po święceniach kapłańskich pracuje na parafii w Grudziądzu jako katecheta młodzieży gimnazjalnej. * 1961: podejmuje studia na KUL. Gdy z odczytem przyjeżdża redaktor "TP" Tadeusz Żychiewicz, prosi go o rozmowę. Żychiewicz szuka kogoś do pomocy przy "Poczcie Ojca Malachiasza", rubryce porad duchowych. "Wyrwałem się, że chętnie przyjechałbym pomóc w czasie wakacji...". * 1964: rozpoczyna pracę w "TP". Jest reportażystą i autorem tekstów religijnych (ukazały się m.in. w książce "Rozmowy niedokończone"); pracuje jako duszpasterz akademicki w kościele św. Anny. Mieszka kątem u Anny i Jerzego Turowiczów, "i ta młodzież tam przychodziła - zwykle kilkadziesiąt osób". Jego działalność, zwłaszcza w duszpasterstwie, staje się solą w oku władz. * 1972: wyjeżdża do Paryża, gdzie studiuje w Instytucie Katolickim. Pisze o ruchach odnowy (jako pierwszy w Polsce opisuje Taizé) i o reformie liturgii; broni Mszy, podczas której "wierni siedzą dookoła stołu, a kapłan w rudym golfie trzyma drewniany kielich i łamie bochenek chleba". Owocem dwuletniego pobytu jest książka "Notes", zawierająca również kolejne reportaże z kraju, m.in. z procesu seryjnego mordercy Karola Kota - występował przeciwko skazaniu go na karę śmierci. * 1974: wraca do Krakowa. Wkrótce nawiązuje kontakty z opozycją - wspiera SKS i KOR. Po fali aresztowań członków KOR otrzymuje propozycję wejścia w jego skład - nie otrzymuje zgody Turowicza. Z tych czasów datuje się jego przyjaźń z Adamem Michnikiem, a także z Haliną Mikołajską; z czasów paryskich - znajomość z ludźmi "Kultury". * 1978: wybór Jana Pawła II oznacza rozpoczęcie pracy nad "Kalendarium życia Karola Wojtyły" - podstawowym źródłem dla wszystkich papieskich biografów. * 1979: Papież powierza mu stanowisko naczelnego polskiej edycji "L’Osservatore Romano". Jego praca wywołuje napięcia między Watykanem i rządem PRL; jest intensywnie inwigilowany. Jako papieski emisariusz odwiedza m.in. ks. Jerzego Popiełuszkę ("Zapiski" ks. Jerzego, 11 stycznia 1984: "Wielką radością było spotkanie się z ks. Bonieckim z Watykanu. Bardzo serdecznie zainteresował się moimi sprawami po to, by zdać dokładnie relację Ojcu św."), a także ukrywającego się Zbigniewa Bujaka. Jego korespondencje z Rzymu i z papieskich podróży ukazują się w trzech tomach "Notesu rzymskiego". * 1991: wraca do Krakowa jako asystent kościelny "TP"; pracuje duszpastersko w parafii św. Jadwigi. * 1993: zostaje wybrany generałem marianów. Przez 6 lat mieszka w Rzymie i odwiedza współbraci rozproszonych po całym świecie - od Alaski przez Ruandę po Licheń. Notuje: "Zaczęto się odnosić do mnie tak, jakbym utracił władzę w rękach (noszono mi walizki, choć zachowałem nadal zwierzęcą siłę) i jakbym nagle zmądrzał". * 1999: zostaje naczelnym "TP", z nadania Jerzego Turowicza. Staje się jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich księży, odważnie podejmującym tematy trudne dla Kościoła (2002: publikuje rozmowę z ks. Tomaszem Węcławskim o sprawie abp. Paetza). Jest jedynym reprezentantem Kościoła hierarchicznego podczas uroczystości w Jedwabnem (2001). Pracuje duszpastersko w parafii św. Floriana, z rekolekcjami jeździ po całym kraju. * 2007: przeprowadza reformę "TP": pismo, którego udziałowcem staje się ITI, zmienia format i szatę graficzną; wzrasta sprzedaż. l 2009: ogłasza apel do Czytelników o pomoc "Tygodnikowi" w związku z wywołanym przez kryzys załamaniem na rynku reklam (Czytelnicy pomagają). Otrzymuje nagrodę Fikusa za sukces reformy "TP". * "Ciekawym doświadczeniem jest obserwowanie naczelnego krzepnącego w swojej roli - mówi jego zastępca Piotr Mucharski. - Kiedy wrócił z Rzymu, jeszcze miał przyzwyczajenie starego »Tygodnika«: wszyscy głaszczą, a jak atakują, to pewnie obca władza. Widać było na jego twarzy zdziwienie: »Jak to? To my coś szczerze napisaliśmy, a jakiś arcybiskup się odwija?« (...) Dziś mówi podekscytowany: »Słyszałeś, co powiedział?!«. Taka radość w nim jest po prostu".

Z ARCHIWUM "TYGODNIKA"

- Rozmowa ks. Adama Bonieckiego z krakowskimi hippisami, "TP" nr 21 z 1969 roku... >

- Korespondencja ks. Bonieckiego z Taize, "TP" nr 37 z 1973 roku... >

- Czy diabeł może być zbawiony i kilka innych pytań - rozmowa ks. Bonieckiego z Leszkiem Kołakowskim. "TP" nr 22 z 2007 roku... >

- "Patriotyczne dymy" - ks. Boniecki o nikotynowych nałogach... "TP" nr 19 z 2009 roku... >

- Komentarze ks. Bonieckiego z "Tygodnika Powszechnego"... >