Nie możesz mieć nikogo bliskiego. ­Nikogo, kogo byś kochał. Wyśledzą to i zniszczą jeśli nie samą miłość, to przynajmniej tego kogoś. Jeśli dzieci, to dorosłe i żyjące całkiem osobno. I nie możesz mieć niczego cennego, co można by ci zabrać. Żadnych skarbów, prawdziwych ani urojonych. Bo splądrują twój skarbiec i nasrają na odchodne. Żebyś wpadł w rozpacz, odszedł od zmysłów i nadawał się do wariatkowa, a jeszcze lepiej od razu strzelił samobója. Ale sam skarbiec warto, żebyś miał. Trzeba wpuszczać ich w maliny, dodawać im roboty, zostawiać mylące ślady, niech szukają, niech dobrze zapracują na swoje rozczarowanie. Dopiero po czasochłonnych poszukiwaniach skarbca powinni odkryć, że jest pusty.

Splądrować i nasrać, to złota reguła, na której oparli swoją markę, więc nie możesz też mieć domu. To akurat łatwe. Pragnienie domu daje się zrozumieć, ale branie kredytu na mieszkanie,...