Ekspozycja asamblaży Andrzeja Dudzińskiego niektórym wielbicielom jego twórczości może wydać się zaskoczeniem. Zamiast pomnikowej retrospektywy podsumowującej 40-lecie pracy artystycznej autora, mamy do czynienia z premierową prezentacją dzieł szerzej nieznanych i lokujących się pozornie na "poboczu" drogi twórczej artysty, choć w rzeczywistości stanowiących jej logiczne przedłużenie i podsumowanie.

Asamblaże Dudzińskiego można umiejscowić pomiędzy czernią i bielą lapidarnej satyry a feerią barw malarskiej ilustracji (lub ilustracyjnego malarstwa); króluje w nich - ożywiona drobnymi plamami koloru - charakterystyczna sepia papieru pakunkowego i drewnianych transportowych skrzyń (z tematem "tymczasowych opakowań" zmierzył się Dudziński już wcześniej, przy okazji malarsko-kolażowego cyklu "Kopert").

Dudziński chętnie sięga po inspiracje barwnym...