Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Wszyscy wiemy, że w zapisie Ewangelii św. Jana Pan Jezus przekazał nam podczas Ostatniej Wieczerzy wielkie przykazanie miłości. W ten sposób to przykazanie objawia się nam jako szczególny „punkt dojścia” całego Jego nauczania: przez trzy kolejne lata przygotowywał nas na nie, nawołując: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”. Nie po co innego, jak właśnie po to, aby nasze otwarte uszy usłyszały w końcu: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem: żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 34-35).
Tak. To było na Ostatniej Wieczerzy – chwilę po tym, jak umył im nogi. Przykazanie miłości nie zostało jednak wypowiedziane od razu po umyciu nóg. Najbliższy kontekst był inny – zwróciłem na to uwagę dzięki zapisowi Lekcjonarza. Otóż w Wielki Wtorek Kościół czyta Ewangelię zaczerpniętą właśnie z 13. rozdziału św. Jana i oznaczoną przez następujące sigla: J 13, 21-33. 36-38.
Powiem Wam, że taki zapis zawsze wyostrza moją uwagę – natychmiast otwieram Biblię, żeby zobaczyć, co zostało pominięte (by nie powiedzieć: wycięte). Otóż tu najwyraźniej świadomie pominięto wersety 34. i 35., a więc właśnie pierwsze w Janowej Ewangelii sformułowanie Jezusowego przykazania miłości. To było w tym momencie (kairós).
A co to był za moment? Co wydarzyło się tu wcześniej? I co wydarzyło się tuż po tym?
Najbliższy wcześniejszy kontekst stanowi zapowiedź zdrady Judasza – Jezus mówi najpierw do wszystkich apostołów: „Jeden z was Mnie wyda”, a potem do Judasza: „Co masz uczynić, czyń prędzej!”. Podaje mu kawałek chleba, a on – zawładnięty przez szatana – wychodzi w noc. O tym wszystkim opowiadają wersety J 13, 21-33.
A co następuje natychmiast po sformułowaniu przykazania miłości? Zapowiedź tego, że Piotr trzykrotnie wyprze się swojego Mistrza – przekonanemu o swojej wierności aż po śmierć Pan odpowiada: „Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz”. Ten dialog wypełnia wersety J 13, 36-38.
Przykazanie miłości zostaje więc proklamowane między dwoma dialogami Jezusa: z Judaszem i z Szymonem Piotrem – między dialogiem ze zdrajcą a dialogiem z zaprzańcem! Pośrodku tak strasznego zawodu – zderzenia z niewiernością najbliższych, w momencie odsłonięcia ich grzechu i słabości – Pan mówi: kocham was!
To właśnie jest Jego odpowiedź na naszą zdradę i zaprzaństwo. Kocham was! A potem: spróbujcie kochać podobnie. Po tym poznają, że jesteście Moimi uczniami. I to jest właśnie Dobra Nowina Wielkiej… Środy (Mt 26, 14-25). Ewangelia o Bogu, który na zdradę i zaprzaństwo nie potrafi znaleźć w sobie innej odpowiedzi niż miłość.©
