Z wielką ostrożnością powinno się czytać teksty św. Mateusza o sporze Jezusa z faryzeuszami. Uważna lektura pokazuje, że redagował on swoje dzieło z perspektywy sporu o ortodoksję i przynależność do prawdziwego ludu Bożego. Dyskusja toczyła się między judeochrześcijanami a żydowskimi przywódcami duchowymi. Nie skupiajmy więc uwagi na obłudzie adwersarzy, bo jest to wątek poboczny. Zresztą, kto ma choć trochę wyobraźni retorycznej, ten wie, że pytanie o płacenie podatków rzymskiemu okupantowi było mistrzowskie, choć przewrotne. Ale jeśli faryzeusze wykazali się retoryczną zręcznością, cóż powiedzieć o odpowiedzi Jezusa: "Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga"? I jak ją rozumieć?

W czasie ziemskiego życia Jezus unikał polityki. Jego Królestwo nie było z tego świata. Ambicją Chrystusa nie było stać się przywódcą ruchu...