Jeden powinien przyjąć postawę otwartą i rozumiejącą – słuchać tego, co jest mu miłe i niemiłe, starać się w racjach drugiej strony odnaleźć coś, co jest mu bliskie, bronić pluralizmu, delikatnie podsuwać inne punkty widzenia, polemizować, ale tak, żeby nie mnożyć wrogów ponad potrzebę.

Drugi musi być odważny i zdecydowany – popierać to, co racjonalne, wskazywać rzeczywiste niebezpieczeństwa, rozwiewać iluzje, z uporem upominać się o podstawowe prawa i wolności dla wszystkich, niezależnie od koloru skóry czy wyznawanej religii, a kiedy zajdzie taka potrzeba, nadstawić karku w obronie tego, co najważniejsze.

Ilekroć pojawiają się takie wyzwania jak te, przed którymi stanęliśmy ostatnio, staram się tych dwóch ludzi wewnątrz mnie zaprząc do pracy. Kiedy pada pytanie o uchodźców, odpowiadam: „Trzeba przyjąć tylu, ilu naprawdę gotowi jesteśmy przyjąć, a nie tylko rozmieścić...