Przeglądając pożółkłe, kruszące się strony nikt się pewnie nie zastanawia, czy kształt numeru odpowiada do końca zamierzeniom redakcji. Zapomnieliśmy już, że istniała cenzura, która w dodatku przez blisko czterdzieści lat działała bez ustawowego umocowania i nie pozostawiała widocznych śladów swoich działań, bo nie wolno ich było znaczyć. Pierwszą ustawę o cenzurze (a ściślej - “O kontroli publikacji i widowisk") wywalczyła w 1981 r. (co za paradoks!) “Solidarność" i odtąd redakcja mogła zaznaczać ingerencje, choć nie wszystkie. Zresztą poza “Tygodnikiem" tylko nieliczne tytuły korzystały z tej możliwości. A w latach 70. w ogóle jej nie było.

Obok numeru “Tygodnika" leży brązowa koperta z napisem “C 10/1979". Wewnątrz: kilkanaście szpalt korektorskich, jeszcze bardziej pożółkłych i kruchych, i kilka kopii maszynopisów. Dokumentacja działań cenzora w tym właśnie numerze. Takich...