8 marca | Kroniki dochodzenia do bezwładu jednak nie uniknę – wstyd nie wstyd, nuda nie nuda – idzie o w miarę dokładne uchwycenie momentu zapaści. Zapaści w analfabetyzm. Pisanie głównie mam na myśli – techniczną stronę, technologię stawiania liter, umiejętność trafiania w klawiaturę. Nie żebym z masochistyczną precyzją i ekshibicjonistycznym patosem ogłaszał, kiedy palce się posypią, dłonie od wiecznego podrygiwania w proch obrócą, a nogi odpadną (Tak: nogi – pisanie musi mieć ręce i nogi). O pryncypia chodzi. Inne niedołęstwa ważne – lecz to kluczowe.
Godzinne i niezakończone tryumfem zapinanie koszuli. Heroiczna próba zakręcenia butelki coca-coli. Gwint nie zaskakuje, niczym zdecentrowany element maszynerii o najwyższym stopniu komplikacji. Dławiące marzenie, by jeszcze kiedyś zjeść talerz zupy łyżką. Graniczące z agonią próby wdziewania obuwia zimowego –...