Ubrałam się, nie wiem kiedy i nie wiem jak. Wsiadłam na rower i pojechałam do Oli. Ona na pewno śpi, o niczym nie wie... Waliłam pięściami w drzwi, wreszcie się otworzyły, a później... później wszystko działo się już tak szybko, jakby poza mną, jak w jakimś kiepskim filmie, w którym ktoś wyznaczył mi rolę, nie pytając o zgodę (...). Zaczęłam odkurzać, sprzątać, prać, chciałam myć okna. Nie mogłam usiąść, znaleźć sobie miejsca.

***

Nie chciałam zostać na Golgocie.

Owszem, po 10 kwietnia zachowywałam się jak człowiek, który wypadł z dziesiątego piętra. Wszystkie kości miałam połamane. Nie chciało mi się żyć i było to najzupełniej normalne. Włodek zginął w momencie, kiedy nasza miłość kwitła, mieliśmy swój najlepszy czas, czas absolutnego zakochania, po uszy, więc to nie był upadek z parteru. Przeszłam długotrwałą...