Można było się obawiać, że Zmartwychwstały Chrystus wypomni Apostołom, który z nich pierwszy zasnął w Ogrójcu i który najszybciej uciekał podczas pojmania. Wielu mogło się spodziewać, że po zmartwychwstaniu Jezus skarci uczniów przypominając, iż w wielkanocny poranek kobiety wykazały więcej inicjatywy i skuteczności działania niż oni.

Tymczasem w Jego ustach nie ma nawet cienia moralizatorstwa, cierpiętnictwa, goryczy, pretensji. Koncentrując uwagę na ranach znaczących Jego bok i ręce, przywołuje dramat męki, której ostatecznym akordem było Zmartwychwstanie. W tej perspektywie wiele innych spraw okazuje się mało istotnych, więc nie warto się nimi zajmować. Stąd też Jezus nie wypowiada się o najnowszych układach sił w Sanhedrynie. Nie interesuje się pragmatyką polityczną ostatnich wydarzeń. Przynosi natomiast bezwarunkowe przesłanie pokoju i dar ten chce...