W niedużym pokoju na najwyższym piętrze krakowskiej siedziby PAN-u artysta ma małą pracownię, w której intensywnie maluje, pisze, przygotowuje projekty ekspozycji muzealnych. W tej pustelni powstawały i powstają obrazy, których sporą część zobaczyliśmy niedawno w krakowskim Pałacu Sztuki. Ta wystawa to jedna z nieczęstych ostatnio manifestacji wiary w sens malarstwa, choć sam artysta najdalszy jest od jakiejkolwiek deklaratywności. Należy do tych pełnych niepokoju, wątpiących, wymagających od siebie ponad miarę.

Sądzę, że wśród rozlicznych zajęć właśnie malarstwo jest znakiem nierozerwalnej więzi Swiecimskiego ze światem. Więzi, która inspiruje wewnętrzne przeżycia i intelektualną refleksję. To oczarowanie krajobrazem i dystans intelektualisty do otaczającej rzeczywistości. W Pałacu Sztuki malarz znakomicie zaaranżował swoją wystawę. Płótna zbliżały się do siebie i oddalały,...